Od pierwszej soboty Wielkiego Postu do soboty przed Niedzielą Palmową parafialny teatr wystawia w Sanktuarium, w Auli Domu Jana Pawła II Misterium Męki Pańskiej. Zainteresowanie jest tak duże, że Misterium, odbywa się w każdą sobotę o godz. 15.30 a często i drugi raz o 18.00. Przybywają pielgrzymi-widzowie z całego kraju.
Zespół aktorski liczy blisko 50 osób, w przeważającej liczbie miejscowych parafian. Przedstawienie kostiumowe liczy kilka odsłon.
Każdorazowe przedstawienie poprzedza się próbami, ponieważ podobnie jak w zawodowych teatrach, jedni aktorzy odchodzą, a na ich miejsce przychodzą następni. Gra każdego aktora wymaga nie tylko wysiłku pamięciowego, ale także znajomości całej akcji, wczucia się w sens misterium cierpienia i śmierci Chrystusa. Bez pełnego włączenia się wszystkich aktorów w całą sztukę, nie byłoby oczekiwanego efektu. Takiego autentyzmu oczekują również widzowie, którzy bardzo często żywo reagują, włączają się w śpiewy, a czasem spontanicznie w scenowe dialogi. Nie jest to zwykła sztuka teatralna, ale misterium religijne, przeżycie sensu swojej wiary.
Czas Wielkiego Postu, udział w Misterium Męki Pańskiej ma przygotować każdego wierzącego do głębokiego przeżycia Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Bo jak napisał Apostoł Narodów, „…przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6, 4).
Ksiądz Kustosz mówi, że nam, Polakom, ciągle potrzebny jest ten wniosły poryw nadziei i optymistycznych uczuć, by wydźwignąć się z upadku duchowego i zniechęceń, by wyzbyć się z naszego osobistego i społecznego życia postawy „chciejstwa”. Najpierw odnowienie duchowe w czasie Wielkiego Postu, a potem radość Świąt Zmartwychwstania Pańskiego powinny stać się tamą dla wszelkich przejawów beznadziejności, tak chętnie lansowanym przez środki przekazu. W sercu chrześcijanina nie powinno być miejsca na zwątpienie i tragiczne wyrzuty w stylu: „A myśmy się spodziewali…”.
W liturgicznym okresie Świąt Bożego Narodzenia wystawiane są w Sanktuarium Jasełka.
Trochę historii
Teatralna pasja Księdza Kustosza Czesława Wali ujawniła się od samych początków jego kapłaństwa. Po przybyciu do Kałkowa stworzył zespół teatralny, który wystawiał sztuki odnoszące się do danego okresu liturgicznego, rocznic historycznych, świąt Matki Bożej…
Ksiądz Kustosz był równocześnie kierownikiem zespołu, reżyserem, dekoratorem, a nawet suflerem. Przeglądał powieści i scenariusze, a gdy znalazł coś odpowiedniego, zmieniał, dodawał, przerabiał pod kątem swoich młodych aktorów.
W repertuarze znalazły się między innymi sztuki:
„Gość oczekiwany”, „Męka Pańska”, „Szata”, „Quo Vadis”, „Cień Ojca”, „Tajemnica spowiedzi”, „Misterium Maryjne”, „Obrona Jasnej Góry”, „Objawienia Matki Bożej Licheńskiej”, „Objawienia Matki Bożej Fatimskiej”, „Pieśń o Bernadetcie”, „Brat naszego Boga”, „Mała Święta Tereska”, „Maria Goretti”, „Św. Barbara”, „Św. Genowefa”, „Bł. Jadwiga”, „Św. Mikołaj z podarunkami”, „Powstanie Warszawskie”, „Powstanie Listopadowe”, „Jasełka”, „Koncert Życzeń”.
Młodzież wystawiała swoje sztuki między innymi w Domu Kultury w Starachowicach, w Szewnej, Ostrowcu Świętokrzyskim, Sandomierzu, Zawichoście, Świętej Katarzynie, Godziszowie w diecezji lubelskiej, na Śląsku, podczas prymicji kapłańskich, ślubach sióstr zakonnych, na sacrosongach.
Były też sukcesy. Na przeglądzie Teatrów Religijnych u Księży Salezjanów w Krakowie za wystawienie sztuki o Świętej Marii Goretti otrzymali drugą nagrodę.